Lieveke en zus

Ik heb geen jongens, ik heb meisjes.  Bovendien al een tijdje de baby-fase voorbij.  Gezien ik pas later gebeten werd door de naaimicrobe heb ik voor hen dus nooit babygerief gemaakt.  Spijtig is dat.

B ij PRP doen ze dus elke maand van 'opdrachtje', dat weten jullie waarschijnlijk al. Ik deed begin dit jaar enkele keren mee, met een beetje een wisselend succes...  Na enkele mij minder aansprekende opdrachtjes en de vakantiedrukte blijkt het ondertussen al van deze keer geleden! Wat lang, seg!  Maar ik ben terug!!! 

't Is een liedje, vast bekend bij de StuBru-luisteraar  ('t geval werd daar deze zomer zowat grijsgedraaid). maar bij Lieveke en zus is het ook een welgemeende noot aan mezelf.

Lieveke heeft de gewoonte mij te overladen met hartjes.  Op een kaartje of een Post-it, geschilderd of geknipt en in alle kleuren van de regenboog. "een hartje voor m'n hartje", zegt ze dan.  En ik vind het nog steeds fantastisch!

Ik ben goed in plannen. Echt wél!  Al sinds het begin der mensenheugenis (toch sinds de vrouw des huizes naald en draad ter hand nam) smachtte de man des huizes naar een linnen broek. Het plan was feilloos. Stof werd gehaald, patroon werd aangeschaft en naai-tijd werd 'vrijgemaakt' (lees: er werd stiekem verlof ingepland) met als doel de man des huizes op Vaderdag te verblijden met een vestimentaire aanwinst. Wat dus inderdaad zo gebeurde.  Bon: manneke blij, vrouwke trots (en omgekeerd). Maar door ietwat krappe deadlines, tegenvallende fotoshoot, lastminute tripjes (een mens krijgt al eens 't zot in zijn kop) en algehele hectische vakantiedrukte,...  valt dit jaar Vaderdag hier op de BLOG maar eventjes in augustus.